Terwijl het publiek binnenstroomde en binnenkwam in aantallen waarvan we verwacht hadden dat we ze niet zouden halen, begonnen de zenuwen bij de koorleden behoorlijk te groeien. Het was ‘ons’ lustrumconcert, waarbij we de mensen moesten laten zien wat we kunnen en waar we al die maanden zo hard voor gewerkt hadden. Dit was ons moment.
Hoewel de spanning duidelijk voelbaar was, lieten we ons als koor niet kennen. Ons 40-jarig bestaan, dat was een moment om te knallen! Genieten. Dat was wat we moesten doen, zei ook onze voorzitter Marieke tijdens de peptalk die we van tevoren kregen. Daarna was het tijd om onze positie in te nemen voor het eerste nummer: I paradisi. Zingend liepen we naar het podium, terwijl we probeerden onze stem onder controle te houden. De kop was eraf.
De avond begon na ons eerste nummer met de praatjes van de voorzitter en presentatrices Hanneke en Laura. Hierbij werd het thema van het concert bekendgemaakt: tradities. We namen het publiek mee door de jaren van Tutti, waarbij het koor verschillende tradities heeft gekend. We begonnen dan ook in januari bij de Rano; het ziekengasthuis waar we dan altijd zingen. Dit zijn meestal liedjes die we normaal eigenlijk nooit zingen. Daarom lieten we het publiek de kraker ‘Op de top van een wolk’ horen, gevolgd door ‘Geef mij je hand’, ‘Over de horizon’, en ‘Cornerstone’.
Na de Rano en onze carnavalstraditie uit het verleden, was het tijd voor wat psalmen. Dat is tenslotte wat we vooral in onze eigen kerk veel zingen. Lang hoefde dit stukje alleen niet te duren, want hierna kwamen we aan bij één van de hoogtepunten van het jaar: het JongerenKorenFestival in juni. ‘Ik houd mijn adem in’, ‘Het komt je toe’, ‘Als de wereld van ons is’ en ‘Reaching heaven’ zijn de liedjes die bij dit kopje niet ontbreken konden.
In september is ons jaarlijkse weekend uit. Het is van belang dat we daarna altijd weer snel uitgerust zijn, omdat we vervolgens nog genoeg mogen zingen in onze eigen kerk, andere kerken en soms op bruiloften. We zongen ‘Ga ervoor’, ‘Aan welke kant sta jij’, ‘You raise me up’ en ‘When you believe’. Een aantal pittige nummers waarvoor we hard gerepeteerd hadden, maar het lukte!
De laatste maand, december, is voor ons tevens een hoogtepunt. Kerstliederen zingen vinden we altijd heerlijk, en daarom was het super dat we dat dit jaar al bij het concert mochten doen. We lieten de klassieker ‘White christmas’ horen, gevolgd door ‘Oh holy night’ en als laatste ons nieuwste kerstnummer: ‘I heard the bells on christmas day’.
Nadat we allerlei liedjes uit ons repertoire hadden gezongen, was het (natuurlijk) tijd voor een verrassing. Dat hoort tenslotte bij zo’n concert, vonden wij. We zongen een lied dat we nog nooit hadden gezongen: Abba’s ‘Thank you for the music’. Het publiek zong luidkeels mee en was net als wij aan het genieten. We hadden als koor een geweldig
concert neergezet en waren ontzettend trots. Want laten we eerlijk zijn: What would life be, without a song or a dance, what are we?